آوا سكوت....

شب دلم را زده؛ خورشید نشانم بدهیدبذرى آبستن امید نشانم بدهیدواحه اى سبز به زیبایی باغات یقینوسط برزخِ تردید نشانم بدهیدلرز افتاده به اندام ستونهای صبورسازه‌ای مورد تأیید نشانم بدهیدبسته تقویم به ایام عزادار، کمر صفحه ای بازتر از عید نشانم بدهیدغیر از این است که من اشرف مخلوقاتم؟ خالقِ من چه روا دید؟ نشانم بدهیداز زلال قطراتى كه از آغاز حياتبر زمین معجزه باريد نشانم بدهیدنم نم دلهره از سقف دلم مى گذردعايق دغدغه داريد؟ نشانم بدهیدهیچکس با سعه‌ی صدر به مقصد نرسیدراه و رسم سعه‌ی دید نشانم بدهیدای خوشی‌های اسیر آن‌طرفِ مرز خیالباز هم برگِ رواديد نشانم بدهيد... آوا سكوت.......